عملکرد APU ها در پرواز شاتلهای فضایی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. از آنجائی که در این شاتلها موتور اصلی تنها برای Lift Off طراحی می‌شود، APUها باید فشار هیدرولیکی لازم برای سیستمهای فرعی خاصی از جمله ارابه فرود، ترمزها، راکت موتور و حرکت سطوح کنترلی را هم تامین نمایند.

جزا اصلی APU شامل موتور توربین گازی، موتور پمپ هیدرولیکی، واحد کنترل سوخت، ژنراتور AC و accessory drive است. واحد توالی ساز الکترونیکی (ESU) نیز در قسمت سمت چپ کابین نصب می‌شود. این واحد عملکرد APU ، سرعت و دمای گازهای خروجی از آن را کنترل کرده و مرتبا این پارامترها را با مقادیر مجازشان مقایسه می‌نماید و در صورت تجاوز از این حد مجاز و یا آتش گرفتگی، به طور اتوماتیک APU را خاموش می‌کند.

اگرچه توان بیشتر APUها بوسیله موتورهای توربین گازی کوچک تامین می‌شود، اما در نمونه‌‌های اخیر طراحی شده برای این منظور از موتورهای Wankel استفاده می‌شود. این موتورها با تولید نسبت بیشتری از توان به وزن در مقایسه با موتورهای پیستونی، از نظر اقتصادی نیز بهتر از موتورهای توربینی معمولی می‌باشند.
انواع مختلفی از APU وجود دارند. از جمله: موتورهای شمعی، موتورهای احتراقی و توربینهای گازی و ... اما به دلایل زیر استفاده از موتور دیزل تزریقی در مرکز توجه قرار دارد:

APU گازوئیلی با موتور پیستونی اولین بار در سال 1916 در هواپیمای Night Hawk Scout استفاده شد. هواپیمای بوئینگ 727
نیز اولین هواپیمایی بود که از توربین گازی استفاده نمود.